یه مدت زده بودم تو خط فروغ و دیوونه بازی و پاییز و آره و اینا!سه ، چهار روز بیشتر طول نکشید و آدم شدم.اگه بیشتر طول می کشید دراینجا رو تخته میکردم.از بس که هی رفته بودم تو نخ:آخرش که چی؟دوحالت داره.یا خدا رو شکر کنین که زود آدم شدم.یا هی بزنین تو سر و کله ی خودتون که اگه یه کم طولانی تر میشد الان شما مجبور نبودید این چرندیات رو بخونین!راستی فیروزه جونم ممنون.
دیروز که داشتم دفتر خاطراتم رو ورق میزدم و نوشته های یه هفته ی اخیر رو میخوندم کلی دلم برای خودم سوخت بسکه ناامید بودم!
دیروز از اون روزای مزخرف بود.از صبحش اخلاقم شده بود عین سگ.یه حس احمقانه پیچیده بود توی کله م.سر کلاس یکی از معلمها بهم گیر داده بود.منم وقتی دیدم اینقدر روم حساسیت داره کاری نمی کردم عصبانی بشه.روش که به تخته بود چند دقیقه یک بار برمیگشت منو غافلگیر کنه.کلاس ساکت بود.یه دفعه برگشت گفت:برو بیرون!گفتم:واسه چی؟گفت:حرف زدی!گفتم:من کی حرف زدم؟گفت:خودم دیدم.قبلش به چند نفر دیگه هم گیر داده بود.همه شون معذرت خواهی کردن تموم شد رفت.اما من که کاری نکرده بودم معذرت خواهی کنم.منم کیفم رو کوبیدم روی میز و از کلاس اومدم بیرون.تا اومدم بیرون سردردم خوب شد!مطمئنم باهام لج شده حسابی.یک ساعت تو حیاط راه رفتم تا زنگ خورد.معمولا این مواقع آدم احساس خوبی نداره،اما من احساس بدی نداشتم.یه جورایی شاد هم بودم.خدا به خیر بگذرونه!
1- عجیبه!هیچ علاقه ای ندارم شرکت کنم در قرار دوستان عزیز بلاگ اسکایی.انگار خیلی چیزا عوض شده.نمی دونم چرا.شاید دلم نمیخواد اون تصویری که از تک تکتون نو ذهنم ساختم یه چیز دیگه بشه.شاید هم دلم نمیخواد اون تصویری که شما از من دارید وارونه دربیاد.برای قرار اول خودمو خفه کردم بیام اما نشد.الان که موقعیتش رو دارم هیچ انگیزه ای برای شرکت در قرار ندارم.در هر صورت برای همه تون آرزوی موفقیت دارم.به هر کی میره خیلی خوش بگذره.راستی می تونین برین اینجا برای فهمیدن چیزای بیشتر در مورد این قرار.
2- یکی از وبلاگهایی که خیلی دوستش دارم اینه.به نظرم به طرز وحشتناکی صادقانه و دوست داشتنی می نویسه.مخصوصا اینکه نویسنده ش هم به طرز وحشتناکی دوست داشتنیه.
3- دلم نمیخواد عوض بشم.اما ظاهرا مجبورم.هر کی از راه می رسه دقی میزنه تو سرم که خانم باش.دوستانی که دارین اینجا رو میخونین به نظرتون میاد من خیلی شیطونم؟
4- میدونم تنبلی میکنم.میدونم باید به وبلاگ تمام کسانی که به اینجا سر میزنن و پیامهای خوشگل خوشگل میذارن برم.اما اونقدر کار هوار کردم رو سر خودم که به خیلی از کارایی که باید بکنم نمیرسم.برای اینکه از خجالتتون در بیام سعی میکنم بعضی از کامنتها رو زیر خودش جواب بدم.
5- امروز بازی پرسپولیس و استقلاله.تا حالا نگفته بودم از فوتبال خوشم میاد؟
دنیای من دو دسته میشه:دنیای واقعی و دنیای مجازی.
بنابراین آدمای دنیای من دو دسته میشن:آدمای واقعی و آدمای مجازی.
از بین این آدما دو جور دوست دارم:دوستای واقعی و دوستای مجازی.
حالا یه مشکل برام پیش اومده:دوستای واقعی ام و دوستای مجازی ام دارن قاطی پاتی میشن.
گاهی وقتها احساس می کنم اون صورتکهای خندان یاهو واقعی تر از از خنده های اجباری دوستای دنیای واقعیه.
گاهی وقتها فکر میکنم چه جوری میشه کسی رو ندیده و نشناخته دوست داشت؟
بعد یاد دوستای مجازی ام می افتم که چقدر دوستشون دارم.
گاهی وقتها فکر میکنم آدمای دوروبرم انگار صورتک کشیدن رو صورتشون.
بعد یاد احساسات صادقانه ی آدمای مجازی می افتم توی وبلاگاشون.
گاهی وقتها یاد دوستای واقعی ام می افتم که وقتی باهاشون صحبت میکنم مستقیم نگاه میکنن توی چشمام.
اون وقت یادم می افته تا حالا چشمای دوستای مجازی ام رو ندیدم.
گاهی وقتها به دوستای دنیای واقعی ام فکر میکنم،وقتایی که می خندن،اشک می ریزن،دلتنگ میشن،خوشحال میشن....
بعد فکر میکنم تا حالا احساسات واقعی دوستای مجازی ام رو دیدم؟
بعد گیج میشم....
حالا چی کار کنم؟
نباید بگذارم دوستام اینقدر قاطی پاتی بشن!