*- چشمهاتو قشنگ باز کن،از چی می ترسی؟! نبند...
-با خودم فکر می کنم:اگر یک عدد جسم خارجی رو توی چشم خودت فرو کنن نمی بندیشون؟آخه لنز هم ترس داره؟
لنز رو می گذاره توی چشمام.بدون عینک هم می تونم ببینم! حس خوبی بهم دست میده.
خانمه میگه:با لنز گریه نکنی ها!
اگر کسی خواست خبر بدی بهم بده،خواست بهم فحش بده،خواست کتکم بزنه لطفا قبلش یه ندا بده لنزم رو در بیارم!
لطفا روی جلد کتابها و فیلمهای گریه دار هم بزرگ بزنن «گریه دار» که من قبل از خوندن و دیدنشون لنزم رو بر دارم!
توی خیابون احساس می کنم یکی از لنزهام افتاده.دستم رو می گیرم جلوی چشم راستم و این ور و اون ور رو نگاه می کنم.دو قدم میام جلو،دو قدم می رم عقب،به چند نفر هم تنه می زنم،به نگاههای عاقل اندر سفیه مردم هم توجه نمی کنم و بالاخره کشف می کنم چون با چشم چپ می تونم ببینم لنزم سر جاشه!
توضیح مترجم:نگارنده ی این سطور دو روز پیش لنز طبی گذاشته.یک مقدار دچار جو گرفتگی و این حرفها شده!
*گفت:احوالت چطور است؟
گفتمش:عالی است
مثل حال گل!
حال گل در چنگ چنگیز مغول
(قیصر امین پور)
*برای دختر کوچولوی توی آینه و دلتنگی هایش
دلم می خواد دستامو دراز کنم تا آسمون.دلم می خواد ستاره ها رو بچینم و بذارم توی چشمام لونه کنن. دلم می خواد دستامو بسپارم به بارون،تنم رو بدم به باد.دوست دارم با ابرها همبازی بشم و خورشید رو بغل کنم.خورشید گرمم می کنه،اونقدر گرم که دیگه هیچ وقت سردم نشه.
دلم میخواد روی ماه تاب بخورم و از اون بالا زمین رو نگاه کنم،آدمهایی که تند و تند توی پیاده رو ها راه می رن، به هم تنه می زنن و یادشون می ره آرزوهاشون رو کجای این لحظه ها جا گذاشتن.
از اون بالا اینجا حتما خیلی با نمکه! شاید هم خیلی وحشتناکه...
نه دخترکم، تا نرم اون بالا نمی فهمم این پایین چه خبره،آخه می دونی چیه؟ بعضی یخها رو هزار تا خورشید هم نمی تونه آب کنه، وقتی این پایینی،وقتی از خورشید دوری،وقتی ستاره ها توی چشمات نیستن،اگر یخ بزنی نمی فهمی چه خبر شده .مثل من،مثل دوستم،مثل همسایه مون...بعضی وقتها همه مون می شیم آدمهای یخی،اما اگه بری اون بالا تو آغوش خورشید شاید معنی گرما رو بفهمی و دیگه جرات نکنی یخ بزنی.
می فهمی چی می گم دختر کوچولو؟ فکر کنم فهمیدی.آخه دو تا ستاره توی چشمهات روشن شدن...
*روزهای آخره، اما ایرانی ها تازه راه افتادن.انگار موتورشون تازه روشن شده!
* زل زدم به صفحه ی تلویزیون.دو ثانیه یک بار جیغ می زنم:ضربه فنی ش کن! کم کم دارم فرق فیتیله پیچ و بارانداز رو یاد می گیرم،اما کمر تو کمر...اصلا قوانین رو بی خیال، مهم همون لحظه آخره که دست یک ایرانی می ره بالا.
* برای دو تا مدال طلا اونقدر ذوق کردیم که انگار قهرمان المپیک شدیم.هادی ساعی چقدر راحت مدال گرفت! چقدر کیف داره وقتی پرچم ایران می ره بالا...
*وقتی رضازاده هست مگه میشه آدم دیگه ای بره بالای سکو؟سند مدال طلای فوق سنگین به نام رضازاده س !
* بی خیال که نصف بیشتر تیم مصدومن، بی خیال که توی جدول مدالها اون پایین پایین هاییم، بی خیال که تیم فوتبال عراق رو نگاه می کنیم و حسرت می خوریم...همین دو،سه تا مدال رو عشق است! تا فردا بنشین زل بزن به تلویزیون و داد بزن:ضربه فنی ش کن!