خانه جدید+تمام خوشی ها و دل تنگی هایش

گرما کلافه ام می کند.کولر خراب است.نمی دانم کجا بروم،دیگر اتاق خودم را هم نمی شناسم.فرش و صندلی ندارد.کارتونهای موز پر از مجله و کتاب و نوار روی هم چیده شده اند.

جزوه هایم روی زمین پخش شده و ضبط می خواند:

گل گلدون من،ماه ایوون من

از تو تنها شدم چو ماهی از آب

با خودم فکر می کنم کجای این دنیای بزرگ مثل اتاق کوچک من پیدا می شود؟و باز فکر می کنم این اتاق کوچک دلبازترین و عزیزترین جای دنیاست.

آسمون آبی می شه

 اما گل خورشید رو شاخه های بید دلش می گیره

دیروز تمام خاطرات کودکی ام را دم در گذاشتم.مجله ها،عروسکهای پاره،مداد شمعی های کوچک و خوب می دانم که عادت خواهم کرد...

بیا ره توشه برداریم

قدم در راه بی برگشت بگذاریم

ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است؟

(مهدی اخوان ثالث)

****

این آخرین پستی است که از توی این اتاق می نویسم.

همیشه شاد باشید و سرشار از آرزوهای رنگی!