برگ بی درخت!

اینو دیشب نوشتم:

دو نوع برگ داریم:برگایی که درخت دارن و برگایی که درخت ندارن.

به اون گروه اول کاری نداریم،چون خیلی خوشبختن و توی داستان ما هیچ کس خوشبخت نیست.بنابراین می ریم سراغ گروه دوم:برگایی که درخت ندارن.این گروه می تونن جزو بدبخت ترین چیزای دنیا باشن.یک لحظه فکرشو بکنین:برگ بی درخت!فکر کنین یه برگ نتونه به خودش پیچ و تاب بده و از درخت بیفته پایین.یا نتونه آواز گنجشکها رو روی شاخه های درخت بشنوه.خب اینا برای یه برگ واقعا بدبختیه.توی داستان ما هم...صبر کنین،نمیشه که شیرجه زد وسط داستان.اول یه برگ رو مجسم کنین،یه برگ زرد،برگی که یادش نمیاد کی و کجا از چی جدا شده و یک راست پریده وسط داستان ما.حالا یه عابر رو مجسم کنین که سرشو کرده توی پالتوش و داره از سرما میلرزه و بدون توجه به دنیای دوروبر می ره و می ره و می ره.فکر کنم داستان از اینجا شروع بشه.از جایی که عابر داره از کنار برگ رد میشه.این عابر و برگ یه وجه مشترک دارن:هیچ کدوم نمیدونن از کجا اومدن،نمی دونن متعلق به کیه ن و این اشتراک بزرگیه.جدی اش بگیرید.عابر رسید به برگ.خواست بی توجه له ش کنه و بره.مثل همیشه.مثل همه ی وقتهایی که برگای دیگه رو له کرده بود و گذشته بود.اما تا رسید به این یکی دید با بقیه فرق داره.این برگ از کجا اومده بود که شکل هیچ برگی نبود؟عابری که اگه یه غول هم از جلوش رد میشد قد یه مورچه احساساتش برانگیخته نمیشد،با دیدن یه برگ ظریف زرد یه عالمه احساس پرید وسط قلبش.برگ رو از روی زمین برداشت.کف دستاش عرق کرده بود.احساس کرد برگ هم تکون کوچیکی خورد.عابر برگ رو لای دستاش فشرد و بعد توی جیبش گذاشت و به راهش ادامه داد...داستان تموم شد.چیز عجیبی نبود؟فکرشو بکنین!یه برگ که متعلق به هیچ جا نبود،توی جیب عابری جای گرفت که متعلق به هیچ کس نبود.بنابراین برگ شد مال عابر و عابر متعلق به برگ شد.این چیز عجیبی نیست؟