گوش های پر از
حرفهای بیهوده ام را
پر می کنم از صدای گنجشکان
چشم های پر از
رنگ های تیره ام را
پر میکنم از آبی شفاف آسمان
خسته ام از راه های دراز پر بن بست
از بیراهه ای میروم
که در انتهای آن
دریاچه ای ست
با آسمان آبی یکدست
(قدسی قاضی نور)
۱- لینکها به سلامتی از لای گچ اومد بیرون.منم کم کم گچهام داره باز میشه.(گچ چی میشه؟باز میشه دیگه!).فقط می مونه نظرات.آرشیو که مهم نیست.این نظرات هم از لای گچ در بیاد همه چی میشه مثل اولش.
۲- امروز هم سوار اتوبوس شدم.خوشی دیروز(صندلی خالی!) از دماغم اومد بیرون.داشتم پرس میشدم لای جمعیت.