*آدم همیشه همه چی از یادش میره الا یادش که همیشه یادشه(حسین پناهی)*
وقتی این وبلاگ رو زدم نمی دونستم چی باید توش بنویسم.هر چند خیلی حرفا واسه گفتن دارم اما نمی دونم از کجا باید شروع کنم.فقط به خودم قول دادم از ناامیدی ننویسم.فقط وقتهایی که خیلی دلتنگ شدم یه دردودل مختصر.دوست دارم شما هم کمکم کنید با نظراتتون و......هنوز خیلی چیزا بلد نیستم مثلا تایپ فارسی ام افتضاحه.جونم بالا میاد تا یه خط بنویسم!موفق و سبز و شاد باشید.
خیلی قشنگ بود