*در تمام دو سال وبلاگ نویسیم،مطلب های سیاسی ام انگشت شماره،به زور به پنج تا می رسه.به خاطر اینکه دلم نمی خواست توی وبلاگم از سیاست بنویسم،نه فقط به خاطر آلودگی دنیای سیاست،نه فقط به خاطر اینکه «من قطاری دیدم که سیاست می برد و چه خالی می رفت»،چون مساوی است با چند تا فحش و چند تا دشمن و چند تا دوست.مطلب قبلیم اگر اشتباه نکنم اولین مطلب سیاسی جدی ام بود.با طرز فکر یک دختر نوجوان که نه سیاست مداره نه جامعه شناس...فقط دید خودشو از دنیای اطراف داره و کشورشو خیلی دوست داره و یک بار هم گفته که چهار سال آینده مهم ترین سال های زندگیشه...

حالا توی این شرایط تنها راهی که به عقلم می رسه رای دادن به هاشمیه...تحریم کردن از دید من هیچ کمکی به کشورم نخواهد کرد.

نمی خواهم کسی رو مجبور کنم به هاشمی رای بده،الان فقط بحث انتخابه.انتخاب بین دو گزینه که طرز فکرهاشون برای همه ما روشنه و باید فکر کنیم که کنار رفتن نتیجه ای خواهد داشت جز رییس جمهور شدن شخصی که کلی با ایده آلهای ما فاصله داره؟منظورم این نیست که هاشمی به ایده آلهای من نزدیکه.گفتم،دو گزینه بیشتر جلوی رویم نیست و چاره ای جز انتخاب یکی از آنها ندارم.

*با آرزوی شادی و سربلندی همیشگی ایران و ایرانیان.

*لینک:

بیانیه آقای خاتمی در مورد مرحله دوم انتخابات

بیانیه حمایت  از هاشمی(شما هم می تونید با لینک دادن به این بیانیه توی وبلاگتون از این حرکت حمایت کنید.)

نامه همسر شهید رجایی در اعتراض به احمدی نژاد