این سومین یادداشتیه که امروز مینویسم.از این به بعد هر وبلاگی که میرم حتما براش نظر مینویسم.شده در حد یک موفق باشین.آخه نمی دونین چقدر برای منه تازه کار دیدن نظراتتون هر چند ۴ تا لذت بخشه.امروز به خاطر داشتن یک وبلاگ خیلی هیجان انگیزناک بودم.از صبح یه عالمه به وبلاگم سر زدم.فکر کنم نصف بازدید کنندگان رو خودم پر کردم!اما باور کنین نصف بقیش نه من بودم نه دوستام!بقیش یه سری غریبه آشنا بودن که امیدوارم بازم بیان اینجا و مهمان لحظه های کاغذی من باشن.به سبک مجریان تلویزیون:هر جا که هستید موفق شاد و سبز باشین!
*آدم همیشه همه چی از یادش میره الا یادش که همیشه یادشه(حسین پناهی)*
وقتی این وبلاگ رو زدم نمی دونستم چی باید توش بنویسم.هر چند خیلی حرفا واسه گفتن دارم اما نمی دونم از کجا باید شروع کنم.فقط به خودم قول دادم از ناامیدی ننویسم.فقط وقتهایی که خیلی دلتنگ شدم یه دردودل مختصر.دوست دارم شما هم کمکم کنید با نظراتتون و......هنوز خیلی چیزا بلد نیستم مثلا تایپ فارسی ام افتضاحه.جونم بالا میاد تا یه خط بنویسم!موفق و سبز و شاد باشید.