نمیدانم چه قدر با پژوهشنامهٔ ادبیات کودک و نوجوان آشنا هستید، نشریهای که سالها تنها نشریهٔ تخصصی ادبیات کودک بود که در بخش خصوصی منتشر میشد و قرار است انتشارش بعد از چهار سال وقفه، از زمستان امسال از سر گرفته شود.
بخش زیادی از مقالات و مطالب هر شماره به یک موضوع ویژه اختصاص دارد.
موضوع ویژهٔ شمارهٔ دو پژوهشنامه (دورهٔ جدید)، آسیبشناسی شعر نوجوان است. اگر دلتان میخواهید فراخوان و جزئیات بیشتر را ببینید، اینجا را بخوانید.
حالا برای پاسخ به این سوال که «آیا دورهٔ شعر نوجوان در ایران به پایان رسیده؟»، یک فرم با چند سوال طراحی شده.
فکر نمیکنم جواب دادن به آن وقت زیادی بخواهد. اگر دور و برتان نوجوانی داربد، لطف میکنید پژوهشنامه را همراهی کنید و این سوالها را در اختیارش قرار دهید.
اصلا مهم نیست که نوجوان مورد نظر خوانندهٔ حرفهای شعر هست یا نه، تنها خصوصیتی که باید داشته باشد این است که در یکی از مقاطع سوم راهنمایی، اول و یا دوم دبیرستان درس بخواند.
باز هم ممنون از وقتی که میگذارید و با پخش کردن این فرم پژوهشنامه را یاری میکنید. اگر اطلاعات بیشتری نیاز دارید، میتوانید همین جا کامنت بگذارید یا با ای میل پژوهشنامه تماس بگیرید. جواب سوالها را هم میتوانید به همین آدرس ای میل کنید.
پی نوشت:
+ بدیهی است که لینک دادن به این نوشته و اطلاع رسانی کردن، مزید امتنان خواهد بود! پیشاپیش از همکاری و لطفتان ممنونم.
+ اگر دوستی برای پرینت به اصل فرم نیاز دارد، میتواند با همین ای میل تماس بگیرد تا آن را برایش بفرستم.
مشخصات فردی:
دختر/ پسر سن: مقطع تحصیلی/ رشته: نام مدرسه: نام شهر:
سوالات:
1. بهترین شعری که تا به حال – به جز در کتاب های درسی- خوانده اید، چیست؟( اگر نام شعر و شاعر یادتان نمانده، مفهوم و مضمون آن را بنویسید.)
2. نام پنج شاعری را که دوست دارید، بنویسید.
3. آیا از شاعرانی که نام بردید شعری در ذهنتان مانده؟ ( لطفا نام شعر را بنویسید؛ اگر نامش را نمی دانید مفهوم و مضمون آن را توضیح دهید.)
4. خو.دتان شعر می گویید؟ اگر بله یکی از شعرهایتان را بنویسید.
5. نام کتاب شعری را که خوانده اید و دوست داشته اید، بنویسید.
6. از بین شعرهای کتاب درسی، کدام را بیشتر از همه دوست دارید؟
چقدر لذت بخشه وقتی که در بحبوحه ی تمام مشکلات این روزها و تلاش برای بیشتر پول درآوردن و دویدن برای رقابت، یکی هست که آرام و متین از شعر برای نوجوان حرف میزنه. این چیزهایی که مینویسی خیلی خوبه مریم. خیلی. هر چند که مصرف کننده اش نیستم اما هزارتا لایکِ گودری به کسی که برای بچه های این مرزوبوم کاری میکنه.:)
سلام
تمام پستهات رو تک به تک خونده بودم، فکر کن چه همتی می خواهد آن هم همه اش را در یک روز
بد جور وسوسه نوشتن رو توی وجودم زنده کردی
خوشحالم دوباره شروع به نوشتن کردی
نباید ننویسی چون دست خودت نیست، چون این وبلاگ دیگر مال تو نیست که یک روزی بلند شوی و بد بگویی خب دیگر نمی خواهم بنویسم، حوصله ام نیست.
بابت همه چیز ممنون
خب من اولش قضاوت کردم و فکر کردم دوباره شروع کردی تبلیغات!!!!!!!!!!و خواستم چند تا مطلب بنویسم خصوصی برای تو.که البته معتقدم شادی و آزاده هم در اونها بامن موافقن.
اما خب دیدم که درباره یآدم معروفی مثل شما نباید زود قضاوت می کردم.
"برای نوجوانان سرزمینم"
شعر چیزی مثل انشاست
واژه واژه خلق معناست
مثل حسی کودکانه
کنجکاو و بس شکوفاست
ساده و سهل و صمیمی
مثل مشق آب باباست
یا که در آغوش مادر
مثل حس ناب رویاست
یا شبیه فال حافظ
در شب زیبای یلداست
شعر تکلیف دل است و
زنگ تفریح الفباست
زندگی چون یک دریچه
شعر، آن چشم تماشاست
باتشکر.