+ سر کلاس بودم، چند تا اس‌ام اس اومد که گودر پکید، عوض شد، تموم شد...
دلم گرفت، دوست داشتم کنار آدم‌هایی که این‌ها رو فرستادن باشم، دست هم رو بگیریم و دور هم برای گودر سوگواری کنیم.
+من از این به بعد اگر پست وبلاگی را خواندم و خوشم آمد، از هزارتوی فیلتر‌ها می‌گذرم و می‌روم برایش می‌نویسم: لایک، مثبت صد تا لایک... این است منش من بعد از گودر.
حوصله پلاس رو هم ندارم.
سلام!
به روز شدم با "خودسوزی"
منتظر نظرات شما هستم
لایک
+100 like
تازه فهمیدم دلبستگی حتی تو دنیای مجازی هم ساده نیست. وقتی که دیدم تو گودر هیچ کس نیست خشکم زد. جدی گوگل یکی از بزرگترین اشتباهاتش رو مرتکب شد. یه بنای زیبا و خوش ساخت رو به خاطر تقلید از فیس بوک خراب کرد. پلاس تا اینجاش هیچ چیزی واسه ارایه به جماعت گودری نداره. به نظرم اورکات خیلی بهتر بود. یادته؟ اون هم مال گوگل بود.
پس لایک به یکی از بهترین فضاهای مجازی که تا به حال خلق شده.
سلام
خوبین؟
چه اخبار؟درس و مرس(!) و کار و بار و دل و دماغ و زندگی و بندگی به راهه؟
گفتیم بیایم حضوری احوال پرسی کنیم :)
گودر رو هم که کشتن و پلاس چیزی جز پلاسیدن نداره.یک سرویس مسخره به تمام معنا و اصلا هم دلبری نمی کنه!
مام بوسیدیمش از همون اول و گذاشتیمش کنار
پوستر قیصر رو دیدم.منم از دانشگاه تون و توی برنامه ی گرامی داشتش همون دو سه روز بعد فوت یه دونه عکسش رو گرفتم و از همون سال خورده به تن کمد دیواری اتاق مون...
یادش خوش که انسان بود و زلال...
خب..زیاد گفتیم.به مامان سلام برسونین
خوب باشید و تندرست
تو از هزار تو ی فیلتر ها گذشتی یه خبری هم ب من بده..ک پشتت باشم
لایک
خیلی هم مشعوف شدم از لایکهای زیاد.:)
در ضمن با شما کاملا موافقم. نمیشه برای همیشه ماسک به چهره داشت. نمیشه برای همیشه تظاهر کرد.
متشکرم.